Podwyżki dla policji w Zgorzelcu
Policja Zgorzelec - pensje
Mogę się założyć. Nie lubię hazardu, ale mogę. To zresztą nie hazard, nie spekulacja, czy rachunek prawdopodobieństwa. To pewność. Wkrótce pisowska władza zarządzi podwyżki dla służb mundurowych. Może nie wszystkich, może nie dostaną strażacy, niekoniecznie straż graniczna, ale policja na pewno. I służba więzienna. Bo chłopcom z Nowogrodzkiej puszczają nerwy. Bo trzeba coraz więcej policji do ochrony prezesa, do ochrony każdej kolejnej miesięcznicy i każdej kolejnej wizyty Adriana w terenie. Bo ludzie gwiżdżą, krzyczą, siadają na chodnikach i wymachują nienawistnymi, białymi różami. Tymczasem chętnych do założenia munduru, jak się spodziewam, przybywać nie będzie. Po serii fatalnych wydarzeń z udziałem policji zaufanie do tej, tak potrzebnej przecież, służby maleje.
Pamiętam, na początku lat 90-tych, kiedy kończyłem szkołę jako technik elektronik, dostałem miły list od ówczesnego komendanta wojewódzkiego policji w Jeleniej Górze. Pisał, panie Januszu, potrzebujemy takich ludzi jak pan, zapewniamy pracę w wydziale łączności, dodatki i uciech całą moc. Będziesz pan siedział za biureczkiem, w ciepłym i naprawiał naszym chłopakom krótkofalówki i radia z samochodów. Odpuściłem. Wtedy był jeszcze taki czas, że policjant to wciąż był milicjant, a stalowe mundury kojarzyły się z rozpędzaniem demonstracji, biciem niewinnych ludzi, z chlaniem, z jeżdżeniem po pijaku radiowozami, z samowolą i korupcją każdego kanara z drogówki. Ze wstydem i obciachem po prostu. Nie chciałem tego. Miałem swój honor, godność, głupie młodzieńcze humory, rozumowałem kalkami, czy jak to sobie dziś nazwiecie. Nie chciałem i już. Nie chciałem się wstydzić wśród znajomych i rodziny, choć orzełek na guzikach miał już wtedy koronę.
Potem jednak przez wiele lat policja mozolnie odbudowywała swój wizerunek, odzyskiwała zaufanie ludzi. Długo to trwało, bo i robota była do wykonania tytaniczna, ale efekty mierzalne. W styczniu 2016 roku zaufanie do policji deklarowało 65 proc. Polek i Polaków, jego brak 27 proc. Reszta nie mogła się zdecydować.
Dziś jednak historia zatacza koło. Dziś na dobre wizerunkowo notowania policji kładzie się cień sprawy Igora Stachowiaka zamęczonego w komisariacie we Wrocławiu, cień wynoszonego z Krakowskiego Przedmieścia Władysława Frasyniuka, cień coraz większych matołów robiących karierę „we firmie” nie z powodu wiedzy, umiejętności, czy doświadczenia, ale dlatego, że są znajomymi ważnych lub mniej polityków partii zarządzającej obłędem smoleńskim, partii, która pokazała Polcom i Polacom, że za pięć stów można im przywrócić godność, ale odebrać wolną i praworządną ojczyznę.
Dziś znów robi się niestety wstyd być policjantem, bo to oznacza bycie na posyłki polityków rządzącej partii, która coraz bardziej oderwana od rzeczywistości i coraz mocniej prąca do totalitaryzmu, będzie potrzebowała coraz więcej ludzi do ochrony swoich kacyków.
Prorokuję niestety, że widoki z ostatniej miesięcznicy smoleńskiej w Warszawie, używanie siły wobec Polaków, którzy myślą inaczej, niż Jarosław Kaczyński, będą coraz częstsze. I coraz większy będzie z tego powodu wstyd być policjantem. Znów. I niestety. A że policjantów będzie trzeba wciąż więcej i więcej, przestraszona władza zapłaci więcej, da podwyżkę. Zobaczycie. Tako się stanie. Już pewnie szybko. Ale pieniądze wydaje się szybko, znikają błyskawicznie. A wstydu, plamy na policyjnym mundurze i honorze łatwo wywabić się nie da.
